تــو مــرا یــاد کنــی یــا نکنــی؛

بــاورت گــر بشــود، گــر نشــود؛

حــرفــی نیســت!

امــا،

نفســم مــی گیــرد،

در هــوایــی کــه نفــس هــای تــو نیســت . . .

..

...سهراب...

پ.ن: نفسم میگیرد...