به اين مها بگو بياد به منم نظر بده....:دي

کوچکم؟

عجب آفتابي.....

متي...
چيزي شده؟!
نوشته هات بوي غم ميدن...بوي غصه...
اينجوري نگو...دلم ميگيره...
هعي روزگار...منم چن وقته دلم گرفته...له له ميزنم واسه تنهايي اما وقتي تنها ميشم...به خودم که ميام ميبينم طبق معمول نشسم رو فن کنار پنجره ي اتاقمو سرم و گذاشتم رو زانوهام و دارم گريه ميکنم...
کم کم دارم به اين ميرسم که اينا راهش نيس...بايد کنار اومد...با سختي ها و مشکلات زندگي...و خيلي مسايل ديگه که نميخوام بهشون فکر کنم...
آره...اين بهترين راهه...اين رسم زمونس...به مشکلات مردم نگاه کن...
اونموقعس که جا داره سجده شکر به جا بياري...

خدا پشت و پناهته...هميشه...در تک تک مراحل زندگيت...
فقط بايد به بودنش اطمينان داشته باشي...

سلام.خيلي براتون دعا مي كنم...

از عکسه خوشم اومد .
جه خبرا ؟ پيدات نيست ؟

قشنگ مي نويسي!! ولي غم اصلا بهت نمياد

سلام وب خوبي دارين
موفق باشين
پست ثابتتون هم عاليه:)